De bijna honderd bezoekers van het klassieke concert in de Dorpskerk kwamen zondag om te luisteren naar France chansons. In plaats daarvan kregen ze een adembenemend celloconcert voorgeschoteld.
Het zat de organisatie van Barendrecht Klassiek dit weekeinde aanvankelijk niet mee. Zaterdag meldde zangeres Nathalie Mees zich ziek. Ze had geen stem meer en kon het Franse programma, samen met Wouter Lucassen onmogelijk uitvoeren. Omdat er de laatste seizoenen al veel concerten zijn geschrapt wegens corona was dit een flinke tegenvaller voor de stichting.
Bestuurslid Klaas Brantjes belde zaterdagmiddag celliste Aliaksandra Harbachenok. Het Wit Russische talent logeerde ooit bij de familie Brantjes toen ze toelatingsexamen moest doen voor het conservatorium in Rotterdam. Harbachenok zat in de trein, van een repetitie in Utrecht op weg naar huis in Amsterdam. “Ze wilde wel in Barendrecht spelen, maar ze had geen cello bij zich. Die stond nog in het conservatorium in Utrecht, omdat ze daar zondagmiddag weer moest repeteren”, vertelt Brantjes.
Zo kwam het dat Aliaksandra Harbachenok zondag om 10 uur voor de deur stond van het conservatorium in Utrecht, dat toen open ging. Ze haalde de cello op en nam de trein naar Barendrecht. Op station Barendrecht stapte ze in de auto van Klaas Brantjes, die haar naar de Dorpskerk bracht. Vijf minuten voor aanvang van het concert stapte ze de kerkzaal binnen. Ze gooide haar jas op een stoel en pakte de cello uit. Na vijf minuten wennen aan de akoestiek mocht het publiek binnen komen.
Aliaksandra Harbachenok begon haar concert met een stuk van Bach. Daarna werd het programma avontuurlijker met stukken van de negentiende-eeuwse Italiaan Carlo Alfredo Piatti en zijn Boheemse tijdgenoot David Popper. Het hoogtepunt was een stuk van de Wit Russische componiste Galina Garelova, docente aan het conservatorium van Minsk. Een modern werk dat Harbachenok deze zomer instudeerde voor een examen op het conservatorium. Ze speelde het in de Dorpskerk voor het eerst voor publiek.
Het publiek beloonde de celliste met een langdurig applaus. Klaas Brantjes was ook tevreden. Hij speelt zelf cello. “Maar hier hoor je hoe dat echt moet.”
Terwijl de laatste gasten de kerk verlieten, pakte Aliaksandra Harbachenok haar cello weer in en nam haar jas van de stoel. Klaas Brantjes stond klaar om haar met de auto naar Utrecht te brengen. Want daar begon om 14 uur haar repetitie.