Het applaus hield lang aan na het slotakkoord van de Sonate “Pathétique” door José Luis Pino. Het was de uiting van unanieme bewondering door het publiek voor wat hij zojuist had laten horen. Werkelijk onnavolgbaar virtuoos spel op zijn eigen fortepiano. Voorafgaand aan deze Beethoven-sonate werd met studiegenoten Sakura Goto en Alejandro Fariña Martín al met enthousiasme het Kegelstatt Trio van Mozart gespeeld. Ook deze muziek leent zich vanwege de tijd waarin het is gecomponeerd uitstekend voor de fortepiano. De altviool en klarinet waren eveneens met zorg uitgekozen om het oorspronkelijke geluid zo getrouw mogelijk te benaderen. De drie Impromptus van Schubert waarmee de pianist het concert afsloot vragen om een moderner instrument. Om die reden nam hij plaats achter de concertpiano van de Dorpskerk. Hoewel de instrumenten toch wezenlijk van elkaar verschillen schakelde hij schijnbaar moeiteloos. Dat muziek zo briljant kan klinken uit de piano van de Dorpskerk! Zeer terecht werd dit concert beloond met een staande ovatie.